Zuidereiland

Hi!

Hoe is het met jullie? Ik geniet nu in het noorden van het zuidereiland.

Mijn reis in het Zuidereiland begon met drie nachten in het beste hostel waar ik tot nu te heb gezeten, the tombstone. Wegens omstandigheden sliep ik zelfs in een 2-persoonskamer voor een dormprijs. Van Picton de bus genomen naar Nelson. Dat bleek niet zo dichtbij het Abel Tasman park als gedacht, dus na twee nachten toch maar een bus naar Mutueka genomen. Dat is een betere basis om de mooie natuur te ontdekken. Gisteren heb ik iets geweldigs gedaan, een microlight vlucht. Echt een supergave ervaring! Ik heb zelf even gestuurd. Vandaag ben ik het park van dichterbij gaan bekijken. Dat was ook een mooie wandeling. Morgen weer terug naar Nelson en vanaf dat punt ga ik weer met Magicbus reizen. Dat lijkt me toch wat gezelliger. Op naar Punakaiki...

Toen de buschauffeur me afzette bij 1 van de 3 straten in Punakaiki zie hij nog: Je hoeft hier niet te blijven. Maar ik ik bleek het zelfs leuker te vinden dan verwacht. Aan het einde van de middag ging ik met een Duits meisje en haar tante naar de pancakerocks en de blowholes. Omdat het hoogtij was er er slecht weer aan zat te komen waren de blowholes erg gaaf om te zien. S'avonds regende het de hele tijd, maar ik heb de hele avond gekletst met een 26-jarige Groningse. Was erg gezellig! De volgende dag een jongen meegevraagd om de Truman track te lopen. Deze wandeling was mooi met aan de zeekant mooie plaatjes, dus hebben we even relaxed zitten kijken. Bij terugkomst kwam ik een bekende tegen in het hostel, Mattias, een Oostenrijker. Dat was erg toevallig, we gaan elkaar weer zien in Hokitika.

De aardbeving

In de bus van Nelson naar Punakaiki kreeg de buschauffeur een belltje. Hij vertelde ons dat er zojuist een aardbeving in Chch is geweest, ongeveer schaal 6.3, en dat een 5 meter diepe scheur in de grond was ontstaan. Verder wisten we niets. In het hostel aangekomen zei de man achter de receptie dat er nu 2 uur gratis internet is vanwege de aardbeving. Ik heb toen gekeken op nu.nl en telegraaf.nl, daar was geen nieuws. Op de sites van nze kranten wel de eerste stukken. Ik heb toen snel een berichtje geplaatst op m'n facebook om mensen gerust te stellen over mijn toestand. Ik had weinig tijd, want anderen wachtten om informatie over de aardbveving op te zoeken. Omdat er geen tv in het hostel was kreeg ik veredr bijna niets mee van de aardbeving. Gisteren ben ik aangekomen in Greymouth. Pas om 6 uur, omdat ik 2 uur moest wachten op de bus. Het eerste wat ik deed was boodschappen halen voor het avondeten. Alle schappen waar normaal brood ligt waren helemaal leeg. Toen ik wilde afrekenen waren de kassa's kapot, dus weer een tijdje gewacht. S'avonds ben ik in de tv-kamer gaan zitten om nieuws binnen te krijgen over de aardbeving. Toen we beelden zagen van de zwaar beschadigde gebouwen, zeiden de backpackers naast me tegen elkaar "dat is waar we liepen". Ik vroeg wanneer ze daar waren. "Gisteren", zei de Israelische jongen. Ja, hij en de drie Duitse meiden waren in Chch op het moment van de aardbeving. Verschrikkelijk wat ik van hun hoorde, zag en voelde. Daar wordt je echt door geraakt. Ondertussen bleef het nieuws over de aardbeving op tv doordraaien. Een beetje anders geslapen vannacht. Maarja die mensen die ik ontmoette slapen vol met nachtmerries, zijn getraumatiseerd en skypen geschokkeerd met familie/vrienden thuis. Vandaag heb ik geinformeerd naar de mogelijkheid voor een andere terugvlucht. Maar uiteindelijk is er volgens de vliegmaatschappij geen reden om te wijzigen, dus geven ze niets. Nu heb ik dus nog steeds een vlucht van Chch naar Sydney op 9 maart. Maarja ook het informatiecentrum hier kon niets zeggen over een overnachting daar. Sommige hostels zijn beschadigd, anderen worden gebruikt voor slachtoffers. Later maar weer eens kijken... Ik zit nu in de bibliotheek. Ze hebben net een hoekje gemaakt met foto's uit de krant en een pot neergezet om geld in te zamelen. De sfeer is soms heftig. Het was erg fijn om even met thuis te bellen.

Bedankt voor jullie belletjes, smsjes en mailtjes!

Kus Yvanca